ترخان خشک

ترخان نوعی گیاه چند ساله است که 500 سال قبل از میلاد مسیح از آن استفاده‌ می‌ شده است. دارای خواص دارویی و درمانی است. برای به‌دست آوردن ترخان خشک پس از خریداری پاک کردن و شستشو آن را روی پارچه‌ ای می‌ ریزند تا خشک شود، سپس آن را خرد می‌کنند.

مشخصات گیاه ترخان خشک:
ترخان یا ترخون،تلخون نام علمی گیاهی به نام Atememisia dracunclus و از خانواده گل آفتاب‌ گردان است. درباره تاریخچه گیاه ترخان باید گفت که اولین بار در مناطق روسیه و سیبری این گیاه کاشت شد. قدمت گیاه ترخان به حدود 500 سال قبل از میلاد مسیح بر می‌گردد. ترخان نوعی سبزی خوراکی است که برخی آن را خشک کرده و مورد استفاده قرار می‌ دهند. ارتفاع گیاه ترخان بین 20 تا 60 سانتی متر و یا بیشتر می‌ باشد.

ترخان دارای برگ‌ های ساده سبز رنگی می‌ باشد. برگ های ترخان قاعده ای است. ساقه ترخان به سه لوب منقسم می‌شود و کاپیتول های این گیاه کوچک و خوشه‌ ای سبز رنگ می‌ باشد. قسمت های مورد استفاده گیاه ترخان برگهای این گیاه به همراه سرشاخه‌ های جوان می‌ باشند. از ترخان برای طعم و مزه دادن به غذاها و خوراکی‌ ها استفاده می‌ شود.

ترخان خشک هم مانند بقیه سبزی ها دارای خواص بسیاری است که در ذیل به آنها اشاره می کنیم.

ترخان دارای منابعی همچون آهن، کلسیم و منگنز، پتاسیم و منیزیم به همراه ویتامین A ,C هست.
برای هضم غذا مفید است، برای پیشگیری از بیماری های قلبی و عروقی موثر است.
استفاده از ترخان تولید صفرا به وسیله کبد را افزایش می دهد. باعث سم زدایی بدن می‌شود.
ضد روماتیسم و اشتهاآور است.
استفاده از ترخان قاعده آور است.
ترخان تقویت کننده اعصاب می باشد.
کاربرد ترخان خشک:
از ترخان به صورت سبزی استفاده‌ می شود. بیشتر کاربرد ترخان خشک شده در پخت و پز می‌باشد و در مصارف پزشکی نیز از ترخان استفاده می شود. خاصیت بی حس کنندگی دارد. با استفاده از ترخان بوی بد بدن و دهان از میان می‌ رود. از ترخان به عنوان نمک در غذاهای استفاده می شود افرادی که فشارخون دارند می‌توانند ترخان مصرف کنند. از ترخان روغن تولید می‌شود.